Inductieharden en elektrische weerstandsverwarming zijn twee verschillende methoden voor het verwarmen van elektrisch geleidende materialen, zoals metalen of halfgeleiders, door elektromagnetische inductie. Ze hebben enkele overeenkomsten en verschillen in termen van hun principes, voordelen, nadelen en toepassingen.
Hier is een korte vergelijking van de twee methoden:
- Principe: Bij inductieharden wordt gebruik gemaakt van wisselstroom (AC) om een veranderend magnetisch veld te genereren dat wervelstromen in het materiaal induceert. Deze wervelstromen produceren warmte vanwege de weerstand van het materiaal. Elektrische weerstandsverwarming maakt gebruik van gelijkstroom (DC) of AC om door het materiaal te gaan, wat warmte veroorzaakt als gevolg van de weerstand van het materiaal.
- voordelen: Inductieharden kan in korte tijd hoge temperaturen veroorzaken, wat de sterkte en slijtvastheid van het materiaal kan verbeteren. Het kan ook alleen specifieke delen van het materiaal verharden zonder de rest ervan aan te tasten. Elektrische weerstandsverwarming kan zorgen voor een uniforme verwarming van grote delen van het materiaal, wat handig kan zijn voor droog-, bak- of uitgloeidoeleinden.
- Nadelen: Inductieharden vereist een hoogfrequente AC-voeding en een geschikt spoelontwerp, wat kostbaar en complex kan zijn. Het genereert ook elektromagnetische interferentie (EMI), die andere apparaten of systemen kan beïnvloeden. Elektrische weerstandsverwarming vereist een grote hoeveelheid stroom en een goede geleider van het materiaal, wat inefficiënt en verspillend kan zijn.
- Toepassingen: Inductieharden wordt gebruikt voor het verharden van oppervlakken, smelten, hardsolderen, solderen, krimpen, spanningsverlichting, enz. in verschillende industrieën zoals de lucht- en ruimtevaart, de automobielsector, de medische sector, enz. Elektrische weerstandsverwarming wordt gebruikt voor elektrisch strijken, elektrische kachels, het drogen of bakken van aardewerk, warmtebehandeling van metalen, enz.